Spanje en Frankrijk: heet heter heetst

In Spanje maakt de oplader van de accu kortsluiting en is duidelijk kapot. Twee accu's één voor één opladen is een langdurig proces en nogal vervelend op campings. Maar ja, zolang die ene het blijft doen. Een nieuwe via de post op laten sturen betekent een paar dagen op dezelfde plaats blijven....... We zien wel.

Het is heet in Spanje, elke dag dikke dertigers. We passen de route en het aantal kilometers aan. Anders is het niet te doen.

Maar wat is dat toch met het Spaanse binnenland. Het is heet, droog en je moet zó hard werken in de heuvels. En toch is het mooi om er te zijn. De stille wegen, de kleine dorpjes, het rustige, de aardige mensen, het zorgt er allemaal voor dat het fijn is om hier rond te fietsen.

Mooie oude middeleeuwse stadjes, het is alleen veel te warm om er met plezier doorheen te lopen. We komen mensen tegen die met een gids op pad zijn, maar de hitte onderschat hebben. Effe rusten in de schaduw; 'er komt nog wel een andere bijzondere kerk' hoor je ze denken....

Campings raken een beetje uit, in elk geval bij de steden. Opvallend vaak zien we 'Permanent gesloten' op het internet staan. In Manresa zijn ze alleen in het weekend geopend zo blijkt. Daar sta je dan, een andere camping is in geen velden of wegen te bereiken, mocht je dat al met deze hitte willen. Het wordt een jeugdherberg met hulp van de toeristeninfo. Die heeft een tweepersoonskamer, helaas zonder airco. Op de camping is het dan toch frisser, zeker in de avond en nacht. Maar we zijn er blij mee......

We praten een paar woordjes Spaans. Toch spreken we elke dag wel een aantal Spanjaarden. We hebben ze hard nodig om de route te vragen. Er zitten vaak mensen bij waar we een aantal kilometers later nog glimlachend aan terug denken. Mensen die spontaan voor ons uit rijden om de weg te wijzen, die op een afgescheurd papiertje de route tekenen of heel geduldig voor de derde keer uitleggen hoe het moet. Allemaal hartelijk bedankt, zonder jullie was Spanje lang niet zo leuk geweest. En natuurlijk bedankt voor alle duimpjes die uit autoramen werden gestoken of door fietsers en motorrijders aan ons werden gegeven.

Maar Zuid - Frankrijk is ook niet te versmaden. Kleine stille dorpjes. Sommige zien er wat oud en moe uit, in andere zit wat meer leven. Het is natuurlijk ook één groot wijngebied.

Ondertussen vallen we van de ene in de andere hittegolf. Om tien uur in de ochtend is het al 30 graden. Het begint wat op een survivaltocht te lijken. 's Ochtends voor zeven uur op weg en proberen om een uur of twaalf bij een camping te zijn. Liefst met schaduw én een zwembad. Meestal zetten we de tent pas 's avonds op om er zeker van te zijn dat hij niet meer in de zon komt te staan. Het is al met al een overlevingsstrategie die werkt. Én houden we ons voor: "We fietsen de koele kant op".

Als we "de poort naar het zuiden" achter ons dicht doen, is dat inderdaad het geval. 's Nachts en in de ochtend is het duidelijk koeler, alleen de middag geeft nog dertigers. Het is zo leuk en landelijk fietsen hier, we volgen nu een routeboekje en die voert ons langs kleine lokale weggetjes met nauwelijks verkeer.

Ook in dit land rijden we trouwens vaak verkeerd, maar ja wat is verkeerd?

Veel groeten, Anneke en Marij